Vloeibaar Leven
Voor een opdracht aan de academie kreeg ik het idee om rond het thema klimaatverandering te werken. Het fotograferen van een beschimmelde muur tijdens werkzaamheden bij mij thuis bracht me op het spoor. Maar ook het boek ‘Manmade’, waarin wetenschappers en kunstenaars reflecteren over de relatie tussen mens en Aarde gaf me inspiratie. Mijn nood aan verstilling leidt me vaak naar de natuur. Mijn lens verraadt een gevoel van melancholie en eenzaamheid.
Een opdracht bij de opleiding Fotokunst aan de Academie van Zottegem groeide voor mij uit tot een project rond de vergankelijkheid en gelaagdheid van het leven.
Voor deze reeks fungeerde een analoge foto van een vogel als vertrekpunt. Uit een reeks digitaal gemaakte beelden selecteerde ik vijftien foto’s. Terwijl ik digitale collages maakte, veranderde mijn gevoel. De beelden leken iets anders te willen vertellen.
Het oorspronkelijke verhaal verdween en het thema werd omgebogen naar vloeibaar leven: het verval, de vergankelijkheid en de gelaagdheid van het leven. Misschien legde ik hiermee de basis voor een project waar ik nog andere facetten van wil ontdekken.
Het vloeibare leven is als een stroom die onophoudelijk blijft bewegen, van geboorte naar dood, van begin naar eind. Het vertoont geen genade voor iets dat het op zijn weg tegenkomt, maar het vormt wel de basis voor alles wat komt. In de stroom van het leven zien we de vergankelijkheid van alle dingen om ons heen. De natuur toont ons het verval en de cyclus van het leven.
In deze vergankelijkheid ligt ook schoonheid. Het verval kan leiden tot iets nieuws. Het creëert ruimte voor frisse ideeën, voor groei en vernieuwing. De gelaagdheid van het leven laat zien dat onder het oppervlak altijd meer ligt: diepere betekenissen en waarheden, oude wijsheid en ongekend potentieel.
We kunnen ons oefenen in loslaten, in meegaan met de stroom van het leven. Het leven is vergankelijk, maar er is altijd ruimte voor vernieuwing en groei. Of we nu verder willen gaan of onszelf willen heruitvinden, we kunnen ons laten inspireren door de gelaagdheid van het leven en de schepping van iets nieuws uit het verval.
Publicatie in Kunstletters #023, oktober-december 2023, door Ward Desloovere, In de Academie: Tamara De Prest, p. 34-36
