Videowerk
In mijn videowerk onderzoek ik beeld in beweging, vaak in dialoog met objecten, ruimtelijke ingrepen of ander bestaand werk. Deze korte video’s functioneren als autonome werken, maar maken soms ook deel uit van een grotere installatie.
Met minimale middelen en een trage blik leg ik de nadruk op details, stilte, en de spanning tussen kwetsbaarheid en kracht. Ze zijn opgebouwd als visuele gedichten — traag, gelaagd en suggestief — waarbij niets luid hoeft te zijn om toch te blijven hangen.
Mijn videowerk groeit gestaag en vormt een intuïtieve uitbreiding van mijn beeldtaal in fotografie, schilderkunst en ruimtelijk werk.
Rood is een kort kunstvideowerk dat de spanning onderzoekt tussen kwetsbaarheid en kracht.
In het ogenschijnlijk stilstaande beeld — een rode ballon vastgebonden aan een rode stoel — schuilt een trage maar voelbare beweging. Het versnellende licht verraadt dat het hier niet om een foto gaat, maar om een levende, ademende scène.
De audio vormt een essentieel onderdeel van het werk. Achter de uiterlijke rust ontstaat een auditieve gelaagdheid van gefluisterde stemmen en demonische fragmenten. De woorden, soms nauwelijks verstaanbaar, raken aan thema’s van zelftwijfel, controle en ontwrichting. Het geluid volgt de frequentie van het veranderende licht, waardoor beeld en klank samensmelten tot een verstorende maar hypnotiserende ervaring.
‘Rood’ nodigt uit tot geconcentreerd luisteren — het gehoor wordt aangesproken waar het oog aanvankelijk denkt stilte te zien. Zo ontstaat een spanningsveld tussen waarneming en werkelijkheid, tussen wat zichtbaar is en wat onderhuids voelbaar blijft.
Hoewel het werk deel uitmaakt van een bredere installatie, kan de video op zichzelf worden ervaren als een intiem onderzoek naar psychische weerstand, perceptie en de onzichtbare kracht van wat niet gezegd wordt.
Ballon Rouge – un film muet is een stille film die de fragiele spanning tussen weerstand en overgave verbeeldt.
Deze reeks van 36 analoge zwart-witbeelden registreert de beweging van een rode ballon, vastgebonden naast een oude buitendeur. De ballon wordt heen en weer bewogen door de wind, gevangen tussen de grenzen van het touw en de vrije ruimte van buiten.
De deur zelf draagt de sporen van tijd en gebruik. Ze staat symbool voor grenzen, voor het moment waarop iets sluit of juist openstaat — een grens tussen binnen en buiten, tussen vastheid en mogelijkheid. Wanneer de deur op een kier staat, is er ruimte voor beweging, voor heropening en verandering. Is ze gesloten, dan markeert ze een grens die ondoordringbaar lijkt.
De interactie tussen ballon, touw, wind en deur roept vragen op over aanwezigheid en afwezigheid, over vasthouden en loslaten. Het is een stil onderzoek naar de spanning tussen vrijheid en beperking, naar de constante wisselwerking tussen wat we willen vasthouden en wat we moeten laten gaan.
Elk beeld in deze stille film werd zowel digitaal opgeslagen als analoog ontwikkeld in de donkere kamer, waardoor de gelaagdheid van het materiaal en de tactiliteit van het analoge proces voelbaar blijft.
-
NIEUWSBRIEF
Graag op de hoogte blijven?
